Na przełomie XIX i XX wieku zaczął się na ziemiach polskich rozwijać ruch obywatelski związany z ochroną przeciwpożarową i na terenach wiejskich są to często najstarsze organizacje społeczne. W Kłomnicach już w 1912 r. znaczniejsi obywatele bliższej i dalszej okolicy powołali pierwszą drużynę Straży Ogniowej. Do działalności włączyli się zarówno okoliczni ziemianie, jak Aureli Wunsche z Nieznanic Ropelewski z Rzerzęczyc, Stefan Klawe i jego syn Alfred z Garnka, właściciele młyna, kłomnicki proboszcz ks Arnold Przeradzki i wielu innych.  Tak więc pierwsza placówka straży Ogniowej  powstała w Kłomnicach, a prymitywna jeszcze remiza (szopa na sprzęt) powstała na terenie udostępnionym przez parafię.  Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. rozwój organizacji strażackich przyspieszył: powstały OSP w Garnku i Zawadzie, a w następnych latach w Rzerzęczycach, Chorzenicach, Witkowicach, Nieznanicach, Konarach, Pacierzowie, Rzekach, Skrzydlowie, Zdrowej, Pacierzowie. Nie wszystkie drużyny strażackie były dobrze wyposażone, ale wyróżniały się placówki w garnku, zawadzie i Kłomnicach. Zaczęły powstawać bardziej obszerne remizy, a organizacje strażackie włączały się również do rozwoju kultury w swoich środowiskach, między innymi udostępniano sale strażackie  oraz powstały orkiestry. Po II wojnie światowej nastąpił dalszy rozwój Ochotniczych Straży Pożarnych, jak je teraz powszechnie nazywano. Następowało doposażenie w sprzęt (motopompy, samochody) oraz modernizacja i budowa nowych remiz, które zastępowały te przedwojenne. W przedstawionym materiale umieściliśmy zdjęcia i dokumenty, które były gromadzone przez samych strażaków, ale też ofiarowane przez sympatyków.